Światło i Ciemność

Blog powinien być o zainteresowaniach, blog powinien uskrzydlać piszącego, dawać mu cel. A ten blog jest czarny, trochę dziurawy...

Myślę teraz o moim koledze co opija się na weselu swego kolegi, kolegi którego nie znam i raczej nie poznam. Ale nie jest mi żal ani nie jestem smutny. Radek pewnie teraz nie myśli, albo myśli - nie wiem - może nawet myśli, w końcu trochę mnie lubi. Zwykle mówi bez sensu ale okazuje się, że jego słowa nie są nonsensowne (czemu on ma racje tak często?). A jeśli to nie objawienie, jeśli objawienia nie było? Co jeśli nikt nie przyjdzie a nawet tego nie przeczyta, bo pewnie nie przeczyta - co wtedy? Mój kolega wychodzi do ubikacji, bo czemu akurat miałby patrzeć na gwiazdy, sika i może zadaje sobie pytania takie jak ja teraz. Dzieli nas przepaść, stopień rozmiękczenia świadomości. Może ktoś - niby że co! - przyjdzie mnie teraz uratować - bo tego chce? Pokaże mi wielką dziurę i zabroni skakać w dół (po cóż miałbym skakać?). Gęstą dziurę można pokroić na czarne plasterki i zjeść. Stateczni oddzielają światło od ciemności świetnymi mieczami, głupi rozrywają mrok, iluzjoniści szukają odcieni, kuglarze po prostu nie patrzą.

Mój kolega kończy dziewiątą kolejkę, bawi się i tańczy. Krwawi?    

Nice

Cofając się do przodu. Lękając się odwagi. Wstaje upadając. Nadal kocham wprost i zawile, z błaganiem choć świadom i w pełni bezczelnie. Taka opieka, pozostawiam bieg wydarzeń następstwom - zostaje odchodząc. Niespełniony, choć w pełni szczęścia.

Trzy różne kroki

Sposób poruszania się wiele mówi o człowieku. O tym jakie ma cechy, ile może wypić, czy można go lubić. Wydawałaby się ocena jest bardzo prosta i nie wymaga omówień. Czy aby na pewno?

Mam trzech męskich kumpli (najlepszych !), więcej byłoby aż nadto. Opowiem o nich:

• Adaś - ma krok chwiejny, niepewny, wykonując ruchy wyrzuca środek ciężkości do przodu, zwykle towarzyszy temu duży pęd i nagłe przyspieszenia, co bywa wynikiem wywrotek. Kręgosłup moralny Adasia jest prosty, silny, jego postawę charakteryzuje szacunek do pracy, rodziny i przyjaciół. Nie pozostawia on niczego przypadkowi, wszystko planuje rozważnie, charakteryzuje go opanowanie. Adam jednak nie jest ćwierć-mężczyzną, anioł rzetelności to jedno, anioł z natury to drugie. Pije powoli, gdy jednak trzeba dotrzymuje kroku tym "zwinniejszym" w obracaniu flaszką. Kolega mój nie wkurwia, się w trzech rodzajach: męskim, żeńskim i niejakim. Adaś wkurwia się na serio i tylko jeśli ma ku temu powody. Jest spokojny, grzeczny ale potrafi być szorstki.

• Kubal - ma krok stały, powolny, w normalnym stanie porusza się po linii prostej z ruchem jednostajnie opóźnionym gdy zbliża się do barku. Kubuś nie upada, Kubuś celebruje swój wewnętrzny upadek, dekadencki spokój i śmiertelną tajemniczość. Mrok jaki kolega mój nieświadomie nad sobą roztacza bardzo przyciąga złaknioną nowości płeć przeciwną. W błędzie są ci co sądzą, że z Kuby nie może być konkurencja, bo za cichy. Nie ma on natury łasicy ale wzbudza u każdego sympatię zrodzoną jako efekt defektu. Kuba pije grubo i raczej trudno się z nim równać.

• Radek - krok jego szybki jest i energiczny, pełen wigoru i nonszalancji, wsparty o swe dwa żelazne filary potrafi pokonywać najtrudniejsze przeszkody z cudowną lekkością. Za lotnym krokiem Radka kryje się drugi - męczeński. Kolega mój dąży do odkupienia kolegów swych za wszystkie płyny, które mogli jak jamochłony wessać, stąd każdej nocy musi umęczony zemrzeć, by móc odrodzić się rano (albo o trzeciej po południu). Radek to dobry kolega. Choć z twarzy wygląda jak kuglarz, jego wewnętrzna matematyczna kombinatoryczna analiza dość gwałtownie. Mamy więc w jednej chwili duszę towarzystwa, w następnej naburmuszone dziecko, a za chwile kompletnego i szalonego idiotę. Radek należy do gatunku łasic niepospolitych: zbyt miły by zrobić z niego futerko, zbyt potulny by się do niego nie przyzwyczaić, zbyt szybki i sprytny by dotrzymać mu kroku.                  
  

No title

Godz 16:00, siedzę. Zabieram się do wyjścia z psem ale jakoś mi się nie chce, chyba jestem głodny, chyba zaraz coś sobie zjem. Chciałem dziś napisać coś podniosłego, ale jedyna rzecz podniosła jaka mi teraz przychodzi na myśl to podniesienie się z łóżka. 

Adieu.

Blog reaktywacja

Czytając dawne wpisy, myślę sobie ale to głupi byłem. Nie bez nuty sentymentu i samozachwytu dla Siebie. No, teraz to trochę się zmieniło. Przede wszystkim jestem prawie łysy, a więc ten awatar można by sobie zmienić - kiedyś.

Intensywniej dbam o zdrowie niż dawniej, biorę specjalne leki, co zawdzięczam moim nowym, całkiem nowy przyjaciołom. Czuje się lepiej, jestem chyba mniej marudny i piszę mniej pierdół. Z drugiej strony brakuje mi własnej grafomanii, tego co znajduje się na marginesie głęboko w odbycie znaczeń. Podobno nie można się całkowicie zmienić. Zawsze coś zostaje; skórka od banana, o którą można się potknąć i zaliczyć glebę.