Remix Krasickiego - "O mątwie"

 Specjalnie dla P.

 Mątwik jeden młody,

 Korzystając ze swobody,

 Pasł się glonami i planktonem w morskim ogrodzie,

 Z każdym w żyjąc zgodzie.

 A że był bardzo grzeczny, rozkoszny i miły,

 Bardzo go tam inne stworzonka lubiły.

 I on też używając wszystkiego z weselem,

 Wszystkich był przyjacielem.

 Raz gdy bujał po wodnej łące,

 Słyszy przerażające

 Głosy bomb, żołnierzy strzelanie, trzask wielki się niesie.

 Stanął - słucha - dziwuje się."

 A gdy się coraz zbliżał ów hałas, wrzask srogi,

 Mątwik w nogi.

 Spojrzy się poza siebie: tam dwie łodzie

 na nich strzelce!

 Strwożon wielce,

 Wypadł na oceaniczną drogę, od rybaków się oddalił.

 Spotkał konia morskiego, prosi go, iżby się użalił:

 Weź mnie na grzbiet i unieś!" - Koń na to: "Nie mogę,

 Ale od innych pewną będziesz miał załogę".

 Jakoż delfin się nadarzył. - "Ratuj, przyjacielu!"

 Delfin na to: "Takich jak ja zapewne niewielu

 Znajdziesz, ale poczekaj i ukryj się w wodnej trawie.

 Jałowica mnie czeka, niedługo zabawię.

 A tymczasem masz makrelę, co ci dopomoże".

 Makrela: "Żal mi cię, nieboże,

 Ale ci grzbietu nie dam: twardy, nie dogodzi;

 Oto kłebista ośmiornica niedaleko chodzi,

 Będzie ci miękko siedzieć..." Ośmiornica rzecze:

 "Ja nie przeczę,

 Ale choć cię uniosę pomiędzy tankowce,

 Rybacy dogonią i zjedzą mątwe i mnie jak owce;

 Udaj się do kraba, które się tu pasie".

 "Jak ja ciebie mam wziąć na się,

 Kiedy starsi nie wzięli" - krabisko na to rzekło

 I uciekło.

 Gdy więc wszystkie sposoby ratunku upadły,

 Wśród serdecznych przyjaciół gęby rybaków

Mątwika zjadły.

Mója pierwsza animacja zrobiona we flashu

*niestety konwerter był w wersji demo, a blogger to kupa, 

więc plik swf. nie wchodzi albo to ja nie wiem jak go zamieścić.

W podróży z Dantem

Ide przed siebie jak przykazał mi Orfeusz, nie ogłądam się do tyłu. Przed nami rozciągaja się piekło pracy mojej pracy magisterskiej. Dante coś narzeka, chyba boli go w piersi. Przystajemy na chwilę by pogadać o Eurydyce zamienionej w głaz. Dante się jej przygłąda i nawija do mnie heksametrem o "wieczystym jęku". Chyba chce wyrazić swoje myśli o "niebiańskich istotach". Domyślam po głupiej pozie i parzystych rymach "czysty i gotów wylecieć w gwiazdy" można by pomyśleć. Za chwile spotkamy się z Tristanem udupili go bo zgrzeszył urodą - podobno pukał jakąś laskę przed Izoldą. Dante nie chce o tym gadać. Wstydzi się chłopak. Za to z pasją opisuje katusze heretyków, prawie zaczynam się go bać.

Eurydyko !! - z dala dobiegają głosy, utwione w mroku na wieczność.

Zamknij ryja ! - odzywa się jakiś fałszywiec z gorejącej masy ludzkich ciał

Eurydyko, Eurydyko - myślę sobie oddalając się
Wcale nie musiał się odwracać...

m u s i a ł